The Natural Mother of the Child - Krys Malcolm Belc

Krys Malcolm Belc

The Natural Mother of the Child. A Memoir of Nonbinary Parenthood
Berkeley, California: Counterpoint, 2021. 287 p.

gender / gezin / transgender moederschap / ouderschap / zwangerschappen / bevalling / borstvoeding /egodocument

RoSa-ex.nr.: S/733

The Natural Mother of the Child (2021) is opgesteld vanuit de vaststelling dat verhalen zoals die van de auteur ontbreken. Krys Malcolm Belc (hij/hem/zijn) identificeert zich als een non-binair trans masculiene persoon (en ouder). Het boek vormt een persoonlijk relaas waarbij Belc geen taboes uit de weg gaat en bestaande uitdagingen voor queer ouders op een integere manier weet bloot te leggen

Of je met het lezen van dit boek veel wijzer wordt over wat het ouderschap concreet inhoudt, durven we niet bevestigen. Misschien is dat net de kracht van het boek. Net in het gebrek aan tips en inzichten voor (non binaire of trans) ouders kennen deze memoires van de hand van Belc hun meerwaarde. Ouderschap moet je ervaren en is op dat vlak voor iedereen uniek. Anderzijds blijven kinderen kinderen en lijken ze bepaald gedrag allemaal en overal wel te vertonen. Welk advies valt er dan alsnog te rapen?

De inzichten die deze publicatie brengt gaan veeleer over de volgende vragen: wat doet (nakend) ouderschap met jou als individu? Wat doet (nakend) ouderschap met iemand die non-binair of trans is? Wat doet een zwangerschap met een non-binair trans masculien persoon, en diens omgeving? Hoe kan je ouder zijn, zonder moeder of vader te zijn of een beetje van beiden?

Krys Malcolm Belc vertelt over de ervaringen van zijn zwangerschap. De auteur had al een eerste kindje gekregen door zwangerschap van zijn (vrouwelijke) partner. Om redenen die slechts vluchtig worden aangehaald, besluiten ze snel daarna aan een tweede kind te beginnen, en zal de auteur deze keer het kind te dragen. Hoewel het medische aspect vrij vlot verloopt, blijkt het vooral mentaal een heel proces te zijn. Hoe ga je als non-binair trans masculien persoon, die alle “vrouwelijke aspecten” van zijn lichaam altijd met een dubbel gevoel ervaren heeft, om met het feit dat je daar nu net heel erg op moet bouwen? Baarmoeder, borsten, vrouwelijke hormonen,... Er is waarschijnlijk geen enkel ander moment buiten de fase van zwangerschap en borstvoeding dat deze zo’n centrale plek opeisen in je leven. En dat is niet alles. Ook je omgeving, die op de één of andere manier (eindelijk) vrede lijkt te hebben genomen met de notie je als man te zien en aan te spreken, moet deze zwangerschap plaatsen. Via anekdotes van wat soms banale dingen lijken, worden de ervaringen van de auteur met deze vraagstukken duidelijk. 

Deze memoires doornemen gaat niet altijd even vlot: het boek leest bij momenten eerder als een stuk hedendaagse dans dan een literaire publicatie. De ene akte is briljant, maar bij de volgende passage heb je als lezer geen idee wat er aan de hand is of waar de auteur naartoe wil. Soms lijkt er geen clou te zijn, soms komt die pas veel later, in een hoofdstuk waarin je de aanzet van voordien al bijna vergeten was. Daarnaast wisselt de auteur ook om de haverklap van stijl en is het soms niet duidelijk welke meerwaarde bepaalde beelden hebben. Het lijkt allemaal een bewuste keuze. De auteur lijkt zich af te zetten tegen eender welke voorgekauwde en geredigeerde stilistische categorie. Als om te benadrukken: “ook in een literair hokje krijg je mij niet gepast”.

Als lezer verwacht je je dus beter niet aan een samenhangend geheel, een duidelijke structuur of zelfs een conclusie. Het boek is te nemen of te laten zoals het is: fragmentarisch neergeschreven herinneringen en bedenkingen van de auteur die in diens beleving allemaal een stukje vormen in  zijn verhaal. Hoe heeft hij de zwangerschap en het (nakende) ouderschap beleefd? Dit alles overgoten met een saus van weetjes, feiten en persoonlijke hersenkronkels… Het voelt alsof de auteur voor je zit en een verhaal vertelt. Een vertelling met sprongen die voor hem duidelijk zijn, maar daarom niet altijd voor degene aan wie het verhaal verteld wordt. Tegelijkertijd krijg je de kans niet om hem te onderbreken en ernaar te vragen, want het verhaal raast verder. 

Dat zorgt bij momenten voor een moeizame leeservaring. Anderzijds kunnen we ons inbeelden dat waar wij aha-erlebnissen beleefden, een andere lezer het noorden kwijt is en omgekeerd. Dat is het mooie aan verhalen. Herkenning ligt voor iedereen elders.

Een bijkomstige moeilijkheid voor de lezers is dat niet elk hoofdstuk met hetzelfde aanspreekpunt voor ogen is geschreven. Soms richt de auteur zich tot de lezer, soms tot zijn partner, andere keren tot zijn zoon Samson of tot zijn moeder, en enkele keren laat hij een specifiek aanspreekpunt in het midden. Dit gebeurt zonder aankondiging of overgang, wat op zich niet storend is - in literatuur kan dit toe te juichen zijn -, maar hier is het soms ronduit verwarrend.

Het boek leest als een erg persoonlijke, ongestructureerde verzameling van flarden verhalen. Het is een kunst de sterke herkenningspunten te ontdekken en hun relevantie en schoonheid naar waarde te schatten. Net die stukken zijn met een scherpte, eerlijkheid en herkenbaarheid neergeschreven waardoor je je als lezer erg vlot kan verplaatsen in de auteur en zijn emoties.

Krys Malcolm Belc legt zijn hart en ziel bloot en schuwt het niet de eigen twijfels ook met de lezer te delen. Over de (nakende) geboorte van zijn eerste kind via zwangerschap van de partner: “... I wanted to name him Sean [after the author's brother]. … I wanted to feel connected, too,  but was embarrassed to say. That it was hard, not being a part of our baby.”, maar de auteur gaat meteen verder met “The moment he was born I immediately loved him, like he was an extension of her.” (p. 39) 

Dergelijke fragmenten tonen dat het boek niet enkel herkenbaarheid biedt voor non-binaire en trans ouders (in spe), maar voor een breder prisma aan mensen met kinderen of een kinderwens. 

In ieder geval biedt het boek een unieke blik op specifieke ervaringen die eigen zijn aan het niet voldoen aan de norm. Post die toekomt geadresseerd aan je deadname (oude naam), kennissen van vroeger die je lang niet meer gezien hebben en uit de lucht vallen, schoonfamilie die moeite heeft met het gebruik van de juiste voornaamwoorden, of mensen die na de geboorte van je kind niet goed weten of ze je nu als moeder of vader moeten benaderen (en het gevoel hebben dat ze niet anders kunnen dan één van die twee opties te gebruiken).

In zijn analyse spaart de auteur zijn naasten niet. Belc is onverschrokken eerlijk, op het brutale af. Die eerlijkheid reikt verder dan de eigen beleving. Persoonlijke details over zijn vrouw, ouders, schoonouder en verdere familie worden niet gecensureerd. Depressie van de partner, dood van de schoonmoeder, … Voor een boek over zwangerschap staan de veel minder leuke momenten des levens opvallend centraal. Omdat ook dat het leven is, lijkt de boodschap te zijn.

Aan de vrouw van de auteur gericht: “Why can’t we pretend to be normal? [The father in law] wants to know if you're sure you’ve known I’m trans for as long as you have. It’s another accusation. He wants you to know that, in his opinion, me being trans has its benefits. … Doesn’t this mean no one has to know you’re different now?” (p. 93)

Over de vrouw die in therapie vraagt of ze melding moet maken van het feit dat haar man trans is: “Feels like a lie to leave it out, the stuff about me, … The woman who used to be, who should have been, who never was. You married her knowing she was a fragment of everyone else’s imagination. You said forever when you meant never.” (p. 95-96)

Heel anekdotisch en via herinneringen komen we te weten hoe de auteur zichzelf benoemt, hoe anderen hem benoemen en hoe dit evolueert. Zo was het, zo ging het. Sommige flashbacks zijn duidelijk pijnlijk, andere worden als positieve mijlpalen beschouwd. Beide zullen bij diverse queer ouders binnenkomen alsof het het hun eigen verhaal was.

Wanneer de auteur het moment omschrijft waarop hij zichzelf voor het eerst als vader ziet, is dat door de ogen van een kassierster in de supermarkt die hem bezig ziet met zijn twee kinderen en hem daarop glimlachend omschrijft als “the Awesome Dad”. 

Het is verfrissend om een non-binair trans masculien individu aan het woord te horen die wie hij is los kan zien van het lichaam die hij meekreeg, zonder daarbij kritiek te uiten op mensen bij wie dat volledig anders ligt, maar met marge voor het gebrek aan openheid naar zijn eigen ervaring binnen de queer community.

Door het hele zwangerschapsproces lijkt de auteur nog meer dan voorheen te weten wie hij is, in relatie tot zijn lichaam, maar ook in relatie tot anderen. Het schrijven van dit boek voelt dan ook, naast duidelijk herkenning willen bieden aan ouders (in spe) die een gelijkaardige ervaring hebben, ook als een manier voor de auteur om de cirkel rond te maken.

In de pers:

• ‘The Natural Mother of the Child’ by Krys Malcolm Belc (Broad Street Review, 29/06/2021)
• Labeled 'Mother' When Not A Mother At All: On Being A Non-Binary Gestational Parent (NPR, 15/06/2021)

Meer weten?

• Uitgelezen 09/12/2021: Ouderschap
• RoSa leest: (M)Otherhood: On The Choices Of Being A Woman - Pragya Agarwal
• RoSa thema: Kinderwens
• RoSa thema: Zwangerschap

Aanraders uit de RoSa-bibliotheek:

• The Natural Mother of the Child. A Memoir of Nonbinary Parenthood / Krys Malcolm Belc, 2021 - RoSa-ex.nr.: S/733

#Boek #NonBinair #Trans #Queer #Ouderschap #Zwangerschap #Uitgelezen #Winter2021 #RoSaleest