11.05 | Racial bias in zwangerschaps- en geboortezorg

Gepubliceerd op 09/05/2023

Uit onderzoek blijkt dat huidskleur of etniciteit een rol kunnen spelen in de kwaliteit van zwangerschaps- of geboortezorg*. Diverse verhalen vanuit onder meer Nederland schetsen een beeld van institutioneel racisme in deze sector. Cijfers uit 2020 bevestigen die bevinding. Daarnaast toonden onderzoekers uit onder meer het Verenigd Koninkrijk (in 2021 en 2023) aan dat er in de voorbije decennia amper progressie is gemaakt in het wegwerken van de waargenomen ongelijkheden. Vanuit de Verenigde Staten komt zelfs het bericht dat bepaalde aspecten er net op achteruit zijn gegaan sinds de COVID-19 pandemie.

Gelukkig is er vanuit de onderzoekswereld steeds meer aandacht voor deze problematiek. Daardoor krijgt men er steeds beter zicht op en volgen er vaker initiatieven die effectief iets aan het probleem trachten te doen. In deze Pers:pectief werpen we hier een intersectionele blik op.

*In deze Pers:pectief trachten we zo inclusief mogelijke taal toe te passen. Waar mogelijk spreken we over zwangerschaps- en geboortezorg, zwangere personen, et cetera. Helaas laat statistisch onderzoek waar sekse (vanuit een binaire blik) als factor gebruikt wordt, en niet genderidentiteit bijvoorbeeld, het minder goed toe om dit te doen. Wanneer we spreken over of verwijzen naar dergelijk statistisch onderzoek houden we dan ook de termen aan die in het onderzoek zijn aangehaald. Ook de opdeling op vlak van huidskleur en etniciteit behouden we zoals die werd gemaakt in de onderzoeken. Vanuit een intersectioneel genderperspectief passen we aan waar we kunnen, zo spreken we over personen met een migratieachtergrond of dat nu zo in het onderzoek vermeld staat of niet.

De blik verruimen

Wanneer we in deze nieuwsbrief stellen dat je huidskleur of etniciteit bepalend zijn, dan doelen we niet op wezenlijke biologische verschillen. We zoomen in op het feit dat vooroordelen, stigmatisering of institutioneel racisme een impact hebben op de zwangerschaps- en geboortezorg die je al dan niet krijgt; door gebrekkige kennis, doordat zorgverleners zaken over het hoofd zien, of door bewuste of onbewuste racistische aannames die zich systematisch manifesteren.

In Nederlandstalige berichtgeving wordt ook wel gesproken over “de witte blik” in de gezondheidszorg of over het zogenaamde "mediterrane syndroom". Daarmee doelt men op het verschil in behandeling, zorg of het anders kijken naar symptomen door het medisch personeel, als gevolg van de vermeende of werkelijke afkomst van een patiënt (Kif Kif, 15 juni 2021).

Dit wil niet zeggen dat er niets te zeggen valt over (het gebrek aan kennis over) de realiteit dat gezondheidsgerelateerde issues specifiek kunnen zijn voor of een onevenredige invloed hebben op mensen van kleur. Maar dat is voer voor een ander dossier. Hier willen we net duidelijk maken dat er meer aan de hand is.

Huidskleur of etniciteit bepalen (mee) je sterftekans als zwangere persoon

Het meeste onderzoek naar de ervaringen van individuen van kleur en etnische minderheden komt vanuit specifieke landen of gebieden, zoals het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten. Maar ook internationale vergelijkende studies krijgen stilaan vorm. Cijfers over de gezondheidszorg in België zijn zo goed als onbestaand of gaan slechts beperkt in op de problematiek met betrekking tot zwangerschaps- of geboortezorg. 

In België werd in 2020 een update voorzien van het ETHEALTH-rapport (eerste versie 2011) over gezondheidszorgbeleid voor mensen met een migratieachtergrond en etnische minderheden. In het rapport worden twee groepen geïdentificeerd waarvoor, volgens de academici en experts achter het rapport, in de toekomst betere en specifieke zorg georganiseerd moet worden. Een van die groepen bestaat uit vrouwen met een migratieachtergrond of van een etnische minderheid. Zij worden in de gezondheidszorg namelijk dubbel gediscrimineerd: op basis van hun sekse en op basis van hun afkomst. Deze groep wordt aan meerdere risico's blootgesteld waaronder ook risico’s bij de zorg tijdens de zwangerschap en bij de bevalling. 

Internationaal onderzoek gaat een stap verder en tracht na te gaan waar het effectief fout loopt. Zo legden verschillende onderzoeken uit het Verenigd Koninkrijk recent raciale verschillen bloot wat betreft zwangerschaps- en geboortezorg. Uit het Mothers and Babies: Reducing Risks through Audits and Confidential Enquiries (MBRRACE)-rapport (2021) blijkt dat zwarte vrouwen in het VK vier keer meer risico lopen om te overlijden tijdens de zwangerschap of bij de geboorte dan witte vrouwen. Vrouwen met een Aziatische of gemengde afkomst lopen een minder hoog risico dan zwarte vrouwen, maar hun risico ligt wel nog dubbel zo hoog als dat van witte vrouwen. Het rapport bevestigt verder vooral een harde realiteit, namelijk dat de cijfers de voorbije decennia amper veranderd zijn. 

Zwangere individuen (maar ook wensouders) van kleur krijgen te maken met ongelijke zorg door verschillende factoren. Lange tijd lag de focus van onderzoek op socio-economische factoren of medische omstandigheden. Nu wordt er voor het eerst op grotere schaal gekeken naar andere redenen die tot ongelijkheden leiden. 

Een van de belangrijkste pijnpunten die de voorbije jaren door diverse onderzoeken herhaald wordt, en ook aansluit bij recent Brits en Nederlands onderzoek (2022) naar de bredere gezondheidszorg, is de impact die het systemisch optreden van structurele stereotypering, stigmatisering en vooroordelen op basis van iemands huidskleur of (vermeende) etniciteit heeft op de zorg die je krijgt.

Zo concludeert het MBRRACE-rapport (2021) dat 37% van de sterfgevallen voorkomen had kunnen worden indien betere zorg was verleend. Aanbevelingen vanuit het onderzoek richten zich dan ook vooral op het aanbieden van een verbeterde zwangerschaps- en geboortezorg met oog op het adresseren van vooroordelen en drempels voor zwangere personen van kleur of van een etnische minderheid. Inzetten op het sterker individualiseren van zorgtrajecten, op het breder bekend maken van de bestaande ongelijkheden en het eerder en diepgaander trainen van zorgverleners in spe over de impact, maar evenzeer over het leren voorkomen en vermijden, van onbewuste bias en discriminatie zijn slechts een aantal van de speerpunten. 

Amerikaans onderzoek (2020) toont verder aan dat voornamelijk zwarte vrouwen - en meer specifiek zwarte moeders - melden dat ze worden gediscrimineerd in instellingen voor gezondheidszorg. Factoren die invloed hadden op de zorg die vrouwen met een donkere huidskleur kregen, reiken van onwetendheid over vooringenomenheid tot micro-agressies en racisme. Vrouwen van kleur geven dan ook procentueel gezien veel vaker aan zich onveilig te voelen tijdens de zwangerschaps- of geboortezorg.

Studies uit de VS tonen aan dat zwarte vrouwen die van plan zijn te bevallen zonder epidurale, eerder onder druk worden gezet om er toch één te gebruiken en dat het aantal keizersneden lager is voor langopgeleide witte vrouwen, maar niet voor langopgeleide zwarte vrouwen. Wanneer zwarte vrouwen een keizersnede ondergaan, hebben ze daarnaast twee keer zoveel kans als witte vrouwen om algemene anesthesie te krijgen, waardoor ze bewusteloos zijn bij de geboorte van hun kind.

Een gelijkaardig fenomeen doet zich voor in de bredere gezondheidszorg in België. Lopend onderzoek van de UGent toont aan dat mensen met een migratieachtergrond langer moeten wachten voor ze hulp krijgen op de spoeddiensten en dat patiënten van kleur vaak langer moeten wachten op pijnstillers of andere hulpmiddelen. “Een vaak voorkomend misverstand is bijvoorbeeld dat mensen van een andere cultuur hun pijn explicieter zouden uiten… De klachten van mensen die stiller zijn, worden daardoor niet altijd snel genoeg serieus genomen”, zegt Sara Willems, professor sociale ongelijkheid in de gezondheidszorg (UGent) hierover in De Morgen (09/09/2022). 

De realiteit die blootgelegd wordt, zien we ook in Nederland in de bredere gezondheidszorg terug. Klinisch geneticus Margreet Ausems gaat met patiënten die borstkanker of eierstokkanker hebben na of erfelijke aanleg een rol speelde bij het ontstaan van hun kanker. Patiënten met een migratieachtergrond ziet ze echter zelden (NRC, 30/04/2023). Na onderzoek bleek dat bij jonge Turks- en Marokkaans-Nederlandse borstkankerpatiënten aanzienlijk minder genetisch onderzoek wordt verricht: 48% van de patiënten met Turkse of Marokkaanse achtergrond kreeg een dna-onderzoek tegenover 81% van de patiënten zonder migratieachtergrond. Een belangrijk onderdeel van de oplossing is, volgens Ausems, het rekening houden met de  gezondheidsvaardigheden van patiënten. Informatie over je gezondheid minder goed kunnen vinden, begrijpen en toepassen speelt een grote rol. Dat probleem moet je als zorgverlener leren (h)erkennen.

Waar steeds meer aandacht voor is, is het besef dat er nood is aan het in kaart brengen van een breder verhaal inzake stereotypering, stigmatisering en discriminatie. Niet alle negatieve ervaringen leiden namelijk tot een negatieve(re) uitkomst: “When we just look at outcomes, we minimize what hurts Black birthing people,” zegt Dr. Karen A. Scott, verloskundige en oprichter van Birthing Cultural Rigor, een organisatie specifiek gericht op het leren (h)erkennen en aankaarten van racisme in de zwangerschaps- en geboortezorg. Om dat bredere verhaal, los van uitkomst, in kaart te brengen (en weg te werken), realiseerde ze in 2022 een eigen meetinstrument. 

Een nieuw onderzoek uit het Verenigd Koninkrijk (2023) toont momenteel geen beterschap. Het rapport legt bloot dat de zorg die vrouwen van kleur ontvangen vaker niet dan wel aan aanvaardbare normen voldoet. Observaties tonen bijvoorbeeld aan dat er onvoldoende naar deze vrouwen wordt geluisterd, ze zorg krijgen die nalatig is, of waarbij het aan waardigheid of respect ontbeert. Zwarte vrouwen zijn vervolgens oververtegenwoordigd in de groep van vrouwen die aangeven geen geïndividualiseerde zorg (aangepast aan hun specifieke vragen en noden) te hebben ontvangen. Tot slot benadrukken de onderzoekers volgende uitdagingen in de zoektocht naar het wegwerken van de ongelijkheden: 

• het ontbreken of ontoereikend zijn van gegevensverzameling over etniciteit;
• de ondervertegenwoordiging van zwarte vrouwen in onderzoek rond de problematiek.

Zo wordt de afkomst van vrouwen uit etnische minderheden vaak foutief (vanuit eigen assumpties en vooroordelen van het medisch en zorgpersoneel) opgenomen in het medisch dossier, wat gevolgen heeft voor de daarna verleende zorg. Zwarte vrouwen geven ook aan dat zorgverleners vanuit raciale stereotypen er vaak vanuit gaan dat ze alleenstaande ouder zijn, meerdere kinderen hebben en/of over een lager inkomen beschikken. Assumpties overheersen boven vragen. 

De vraag naar betere en gerichte actie wordt steeds luider.

Uit onderzoek (2023) uit de VS (waar zwarte vrouwen drie tot vier keer meer kans lopen om te overlijden tijdens de zwangerschap of bij de geboorte) blijkt dat de racistische aanname dat zwarte patiënten meer pijn kunnen verdragen ertoe heeft geleid dat artsen hen minder snel een adequate behandeling toekennen. Ook in het Verenigd Koninkrijk geven zwarte vrouwen aan het gevoel te hebben dat hun bezwaren worden genegeerd of hun pijn geminimaliseerd. 

Vrouwen van kleur geven verder te kennen het niet altijd evident te vinden om tegen deze vooroordelen en discriminatie in te gaan: “Many Black mothers described walking a tightrope: wanting to make providers aware of their knowledge or even their expertise …, but also to avoid being labeled difficult.” en “Though she was comfortable advocating for herself in her career, she said, she and her husband said nothing at the hospital, because they didn’t want to create conflict with the people taking care of [their child]” (in New York Times, 06/05/2023).

Recent werd duidelijk uit een Amerikaans onderzoek (2023) dat ziekenhuizen vaker drugstesten afnemen bij zwangere zwarte vrouwen dan bij zwangere witte vrouwen, ongeacht de geschiedenis van het middelengebruik van de zwangere persoon. Zwarte vrouwen worden na de bevalling ook vaker gemeld bij de kinderbescherming. 

Maar ook voor andere vrouwen van kleur zien we grotere risico’s. Een Canadees onderzoek uit 2021 wijst uit dat vrouwen met een Aziatische achtergrond verhoogde risico’s lopen inzake perinatale uitkomsten, zoals een hogere kans om opgenomen te worden op intensieve zorgen, zwangerschapsdiabetes op te lopen of te maken te krijgen met een voorliggende placenta. Naast sociale en genetische oorzaken werd aangetoond dat ook raciale ongelijkheden in toegang tot gezondheidszorg en prenatale zorg, evenals verzekeringsdekking, bijdragen tot de waargenomen verschillen in gezondheidsresultaten. 

Bahareh Goodarzi, onderzoeker en docent Verloskunde die zich inzet voor inclusie en antidiscriminatie in de geboortezorg, stelt in een interview met De Morgen dat we ons de vraag moeten stellen wat we precies doen met de vaststelling dat bepaalde complicaties vaker voorkomen bij mensen met een donkere huidskleur of een ander geboorteland. Toen in het Verenigd Koninkrijk werd aangetoond dat zwarte vrouwen vier keer meer kans hebben om te overlijden tijdens de zwangerschap of bij de bevalling, werd er een richtlijn naar voren geschoven om de bevalling bij deze vrouwen eerder in te leiden, namelijk op 39 weken. Na fel protest werd de richtlijn alweer naar de prullenmand verwezen, maar het zegt genoeg over de huidige manier waarop naar de problematiek wordt gekeken: er wordt gezocht naar medische oplossingen, niet naar (het wegwerken van) achterliggende oorzaken.

Daar komt nu steeds meer verandering in. Vanuit diverse hoeken komt er verontwaardiging en worden mogelijke acties naar voren geschoven om achterliggende oorzaken aan te pakken. De Britse non-profit Birthrights, die in 2022 de resultaten uit hun eigen onderzoek voorstelden, schuift vier aspecten naar voor waar nood is aan verandering: individuele interactie tussen patiënten en zorgverleners, opleiding en training van zorgverleners, beleid & toegang en instroom tot de arbeidsmarkt (Birthrights, mei 2022). 

Ook de campagne Five X More (die zijn naam ontleent aan het feit dat zwarte vrouwen in het VK vroeger niet vier maar vijf keer zoveel kans liepen om te sterven tijdens de zwangerschap of bij de geboorte) doet hun duit in het zakje. In hun eigen rapport, The Black Maternity Experiences Survey (mei 2022), eisen ze onder meer - zolang de ongelijkheden zichtbaar zijn - een jaarlijkse survey specifiek gericht op de ervaring van zwarte vrouwen. Daarnaast wijzen ze op de noodzaak aan meer kennis over het identificeren en diagnosticeren van aandoeningen die specifiek zijn voor en onevenredig veel invloed hebben op zwarte vrouwen. Tenslotte vragen ze meer aandacht voor deze thematiek bij het opleiden van beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, zodat die zich beter bewust zijn van - en waardering hebben voor - de verschillen in zwangerschapsuitkomsten. Tot slot organiseerde Five X More van 24 tot 30 april 2023 hun vierde Black Maternal Awareness Week om het thema blijvend onder de aandacht te brengen. 

Een geheel ander soort initiatief zien we aan de Britse Loughborough University. Zij werken sinds 2022 samen met de Britse Healthcare Safety Investigation Branch (HSIB) aan een project waarin wordt nagegaan of ze via het gebruik van Artificiële Intelligentie (AI) de risico’s voor zwangere zwarte vrouwen kunnen verlagen. Het twee jaar durende I-SIRch-project loopt nog tot einde 2024.

Huidskleur of etniciteit bepalen (mee) de sterftekans van je baby

Ook onderzoek vanuit Nederland maakt duidelijk dat huidskleur of afkomst een rol spelen bij bepaalde complicaties, al richt het onderzoek zich voornamelijk op het verschil in uitkomst voor de baby. Zo tonen cijfers uit 2007 aan dat de zwangerschapsuitkomsten bij vrouwen met een migratieachtergrond en hun kinderen over het algemeen minder gunstig zijn dan bij zwangere vrouwen zonder migratieachtergrond en hun kinderen. Baby’s van vrouwen met een migratieachtergrond hebben gemiddeld een lager geboortegewicht en er is vaker sprake van vroeggeboorte of aangeboren aandoeningen. Ook de kans op sterfte van de baby bij of vlak na de geboorte ligt hoger voor vrouwen met een migratieachtergrond. Dit bevestigt resultaten uit eerder Nederlands onderzoek (2003). Internationaal vergelijkend onderzoek (2022) toont een belangrijke rol voor: 

• ondervertegenwoordiging van vrouwen van kleur of uit etnische minderheden bij onderzoek naar zwangerschaps- en geboorte-uitkomsten en achterliggende oorzaken;
• onderbediening van vrouwen van kleur of uit etnische minderheden in de effectieve zwangerschaps- en geboortezorg.

Wereldwijd zien we een gelijkaardig verhaal. Een onderzoek (2021) naar de realiteit in zeven landen toont aan dat zwarte vrouwen 43% meer risico lopen op een miskraam, in vergelijking met witte vrouwen. Cijfers vanuit het Britse MBRRACE-onderzoek (2021) bevestigen dat zwarte vrouwen meer dan een dubbel zo groot risico lopen, en vrouwen met een Aziatische afkomst een bijna dubbel zo groot risico lopen op doodgeboren baby’s dan witte vrouwen. Ook uit internationaal vergelijkend onderzoek (2022) komt eenzelfde resultaat. De realiteit die wordt blootgelegd lijkt enkel te zijn versterkt door de COVID-19 pandemie (onder meer Amerikaans onderzoek uit 2020 en bevestigd in onderzoek uit 2022). 

Verscheidene factoren spelen een rol in de ongelijke uitkomsten, maar historisch misbruik en mishandeling van gekleurde gemeenschappen door het medische systeem en aanhoudend racisme en discriminatie faciliteren mee ongelijkheden in gezondheid bij zwangere personen van kleur en uit etnische minderheden, wat bijdraagt aan een lagere kwaliteit van zorg, wantrouwen in het gezondheidszorgsysteem, stress en trauma.

Een overzichtsstudie (2022) met focus op de Verenigde Staten legt bloot dat vrouwen die met racisme te maken kregen, 31% meer risico lopen op te vroeg geboren baby’s. Meer specifiek focuste het onderzoek zich op zwangere vrouwen die eerder in hun leven gediscrimineerd zijn op basis van huidskleur, nationaliteit of op etnische gronden. Blootstelling aan racisme heeft volgens de onderzoekers een enorme impact op de beschikbaarheid en kwaliteit van zorg, de zorgverzekering is lang niet altijd in orde en de communicatie met (overwegend witte) zorgverleners, in het bijzonder specialisten in het ziekenhuis, maar ook met de huisarts, is verre van optimaal. Het onderzoek schuift verschillende oplossingen naar voren, maar één rode draad blijft ook hier terugkeren:

Naast het blootleggen van (onbewuste en onbedoelde) stereotypen en vooroordelen bij zorgverleners is het even belangrijk om als bredere zorgorganisaties in te zetten op een actieve antiracistische praktijk. Zelf niet racistisch zijn is niet genoeg. Geef (toekomstige) zorgverleners de tools mee om een uitgesproken antiracistische houding aan te nemen en uit te dragen. 

Daarnaast staat huidskleur of etniciteit niet alleen, ook je socio-economische status, de plaats waar je woont en andere factoren hebben een impact op de ervaringen die er zijn met zwangerschaps- en geboortezorg, een realiteit die in het Verenigd Koninkrijk, bijvoorbeeld disproportioneel geldt voor zwarte vrouwen en vrouwen met een Zuid-Aziatische achtergrond (zie onder meer Brits onderzoek uit 2021). Meerdere studies tonen aan dat een hoog inkomen en een hoog opleidingsniveau over het algemeen leiden tot betere geboorte-uitkomsten, zoals lagere percentages keizersneden, vroeggeboorte en kindersterfte, behalve dan wanneer de moeder zwart is.

Een recent Amerikaans onderzoek van het National Bureau of Economic Research (NBER) naar ongelijkheden in de zorg voor moeder en kind (2022) maakt meer dan welk onderzoek duidelijk hoe bepalend huidskleur en etnische achtergrond zijn in dit verhaal. Zelfs voor rijke(re) zwarte vrouwen ligt de kans op een dodelijke uitkomst bij de geboorte hoger dan bij witte vrouwen. Ongeacht hun socio-economische status trekken zwarte vrouwen (meer ook dan andere vrouwen van kleur) aan het kortste eind. Het bekendste voorbeeld hiervan is wellicht het verhaal van gewezen toptennisser Serena Williams. 

Van alle personen van kleur, is er in de VS tot nu toe het minst onderzoek verricht naar de ervaringen van inheemse Amerikaanse vrouwen met zwangerschaps- en geboortezorg, maar het onderzoek dat er is toont een realiteit die vergelijkbaar is met die van zwarte vrouwen. In het onderzoek van het NBER (2022) is aandacht voor stigmatisering en racisme in de zwangerschaps- en geboortezorg, maar ook voor achterliggende factoren die meespelen zoals woonplaats, toegang tot en kennis over zorgverlof, et cetera.

Initiatieven die momenteel inzetten op het wegwerken van deze ongelijkheden, zetten in op het versterken van lokale zwangerschaps- en geboortezorg via onder meer het beter ondersteunen van verloskundigen en doula-werkingen (in de VS in onder meer Illinois, Missouri en North Carolina (initiatief) en (regelgeving)), of op het tot stand brengen van een meer diverse instroom bij én kennisuitbreiding van het medisch personeel. Amerikaans onderzoek uit 2020 toont namelijk aan dat het risico op een doodgeboorte bij zwarte vrouwen halveerde ten opzichte van witte vrouwen als hun directe medische zorgverlener van kleur was en dat baby’s geboren bij zwarte vrouwen sowieso betere geboorte-uitkomsten hebben als hun zorgverlener zwart is. 

Wat de opleidingen in België betreft is er ook nog werk aan de winkel. Geneeskundestudent Serhat Yildirim omschrijft het als volgt in een interview met Sociaal.net (21/03/2022): “Diversiteit komt in onze cursussen weinig aan bod. Tenzij in de stereotiepe zin. Als het gaat over seksuele overdraagbare aandoeningen, duiken plots wel beelden van zwarte patiënten op.” Gelukkig zijn er initiatieven en inspirerende individuen zoals Chidiebere Ibe die hier wat aan trachten te doen. Ook hier in België is er sinds een aantal jaar het platform Afromedica, dat diversiteit en discriminatie in de gezondheidszorg wil belichten. 

Onderzoek van de VUB (2014) toont daarnaast aan dat wie in Vlaanderen slaagt voor het toelatingsexamen geneeskunde, nog steeds een zeer vergelijkbare sociaal-economische, taalkundige en culturele achtergrond heeft. Vervolgens blijft de bril ook in België nog al te vaak gericht op het aanpassen of toevoegen van medische interventies, niet op het aanpakken en wegwerken van wat er structureel en achterliggend (mee) voor deze ongelijke uitkomsten zorgt. De (witte) blik blijft gericht op pleisters achteraf, niet op het voorkomen van de wonde.

Tot slot suggereert recent onderzoek uit het Verenigd Koninkrijk (2022) dat een nieuwe tool voor zwangerschapsscreening het risico op het verlies van de baby bij zwarte vrouwen, vrouwen met een Aziatische achtergrond, of vrouwen uit etnische minderheden tot hetzelfde niveau als bij witte vrouwen kan verlagen. In de studie waarbij 20.651 zwangere vrouwen betrokken waren, lagen de babysterftecijfers bij vrouwen van kleur drie keer lager wanneer de tool werd gebruikt. Momenteel wordt de tool uitgetest in vier faciliteiten voor zwangerschaps- en geboortezorg. Doelstelling is om dit tegen 2024 met nog eens twintig extra locaties uit te breiden.

In de pers:

• Unwanted Epidurals, Untreated Pain: Black Women Tell Their Birth Stories (New York Times, 06/05/2023)
• Iedereen kan kanker krijgen, maar vooral hogeropgeleiden krijgen een genetisch onderzoek (NRC, 30/04/2023)
• Why are black women four times more likely to die in childbirth? – podcast (The Guardian, 25/04/2023)
• Doula services aren’t regulated in NC. How a change could affect Black maternal health (The Charlotte Observer, 21/04/2023)
• Opinion | The Guardian view on race and maternal health: a systemic problem (The Guardian, 19/04/2023)
• MPs condemn failure to tackle ‘glaring’ racial inequalities in UK maternal health (The Guardian, 18/04/2023)
• Black Pregnant Women Are Tested More Frequently for Drug Use, Study Suggests (New York Times, 14/04/2023)
• Childbirth Is Deadlier for Black Families Even When They’re Rich, Expansive Study Finds (New York Times, 12/02/2023) 
• Interactive | Easing the Burden of Pregnancy for Black Women (New York Times, 20 /01/2023)
• ‘I Don’t Want to Die’: Fighting Maternal Mortality Among Black Women (New York Times, 18/01/2023)
• Mensen van kleur krijgen nog steeds slechtere gezondheidszorg. Hoe lossen we dat op? (De Morgen, 09/09/2022)
• Vrouwen die met racisme te maken kregen, hebben flink meer kans op te vroeg geboren baby (Scientias, 06/08/2022)
• Kleur, cultuur en klasse zijn blinde vlekken in onze gezondheidszorg (Sociaal.net, 21/03/2022)
• Pregnancy risk tool cuts baby loss in black and Asian women (BBC News, 28/02/2022)

Meer weten?

• RoSa thema: Moederschap
• Pers:pectief 01/12/2022: Moederschap op het spectrum
• Pers:pectief 17/02/2022: Gender in de gezondheidszorg
• Pers:pectief 07/10/2021: Endometriose en de gender pain gap

Aanraders uit de RoSa-bibliotheek:

• Black Disability Politics / Sami Schalk, 2022 - RoSa ex.nr.: FII k/6
• The Pain Gap: How Sexism and Racism in Healthcare Kill Women / Anushay Hossain, 2021 - RoSa ex.nr.: S/749
• Birthing Black Mothers / Jennifer C. Nash, 2021 - RoSa ex.nr.: verwacht in de RoSa-bibliotheek
• Black Women's Health: Paths to Wellness for Mothers and Daughters / Michelle Tracy Berger, 2021 - RoSa ex.nr.: C a/695
• Diversity and Women's Health / Sue V. Rosser (Ed.), 2009 - RoSa ex.nr.: C a/574

Bron hoofdafbeelding en banner: Camylla Battani via Unsplash

#RoSaSchrijft #Perspectief #Bias #Discriminatie #Geweld #Zorg #Geboorte #Zwangerschap #Bevalling #Intersectionaliteit