De feministische mannenbeweging zet zich - samen met andere feministische organisaties en de vrouwenbeweging - in voor een meer gendergelijke en rechtvaardige samenleving. Daarbij werden de voorbije decennia verschillende thema’s centraal gesteld, mede afhankelijk van de lokale context. Er wordt onder andere ingezoomd op (gendergerelateerd) geweld en het belang van mannen als bondgenoot in het bestrijden van geweld tegen vrouwen, het doorbreken van arbeidssegregatie en de loonkloof, het gelijker verdelen van (zorg)taken, het doorbreken van beperkende opvattingen over zowel mannelijkheid als vrouwelijkheid, en het bewerkstelligen en bewaken van seksuele en reproductieve rechten.
Andere thema’s focussen specifiek op het belang van gendergelijkheid voor mannen en de nadelen die mannen ondervinden onder het patriarchaat, zoals maatschappelijke ideeën, normen en verwachtingen rond vaderschap, (het stigma rond) mentaal welzijn van mannen, de onzichtbaarheid van mannelijke slachtoffers van (seksueel) geweld, en de hogere cijfers van zittenblijven en ongekwalificeerde uitstroom van jongens in het onderwijs.
Heel wat thema’s die zich specifiek focussen op mannen en mannelijkheid, worden niet enkel door feministische bewegingen aangehaald, maar ook door masculinisten en antifeministische mannenbewegingen en door mannenrechtenbewegingen meer specifiek. Hoewel ze inzoomen op gelijkaardige thema’s, is de insteek verschillend. Waar feministen bijvoorbeeld ijveren voor een gelijk aandeel aan zorgverloven en het gelijk verdelen van zorgtaken, hameren masculinisten vaak op het recht van mannen op voogdijschap bij scheiding (zie voorbeeld hieronder). Centraal bij de masculinisten staat telkens de vermeende achtergestelde positie of onfaire behandeling van de man die dient rechtgezet te worden.
Voorbeeld: