hier komen promoties & acties

21.05 | Verkiezingen - Deel I: Politieke participatie en representatie

Met het oog op de verkiezingen van 26 mei, vroeg RoSa aan de zeven grootste Vlaamse politieke partijen (Open Vld, SP.A, CD&V, Groen, N-VA, PVDA en Vlaams Belang) naar hun plannen op het vlak van gendergelijkheid. Deze week publiceren we het eerste deel van de bevraging: over politieke participatie en patriarchale politieke cultuur.

Gepubliceerd op 21/05/2019

België heeft sinds 2013 een vrouwenquotum ingevoerd voor de top van de overheid. Sindsdien mag het verschil tussen mannen en vrouwen op de kieslijst niet meer dan één zijn. Daarnaast legt het quotum vast dat de eerste twee plaatsen op alle kieslijsten door een man en een vrouw worden bezet. Toch blijven mannen in de meerderheid op politieke topposities. Denk maar aan het aantal vrouwelijke versus mannelijke ministers en staatssecretarissen in de huidige Vlaamse en federale regeringen.
 
Om gendergelijkheid en een betere positie voor vrouwen te verkrijgen, is niet enkel een rechtvaardige politieke vertegenwoordiging nodig, maar moeten politieke partijen ook concrete aandacht hebben voor deze thematiek. Daarom vroeg RoSa de zeven grote partijen (CD&V, Groen, N-VA, Open Vld, PVDA, SP-A en Vlaams Belang) of en in welke mate ze plannen hebben opgenomen in hun programma's om de positie van de vrouw te verbeteren en wat die concreet inhouden. We vroegen de regerende partijen CD&V, N-VA en Open Vld ook om zelf een evaluatie te maken van de plannen en doelstellingen ter bevordering van gendergelijkheid uit hun verkiezingsprogramma’s van 2014, en in hoeverre ze deze gerealiseerd hebben. We maken daarna zelf een beknopte analyse van de door hen al dan niet gerealiseerde doelstellingen.
 
De data voor dit onderzoek zijn afkomstig van vragenlijsten waarmee we bij de zeven grootste Vlaamse partijen peilden naar hun plannen en doelstellingen. Het onderzoek bestond uit open vragen. Voor het eerste thema, ‘politiek’, hebben alle partijen op CD&V na geantwoord. Sommige partijen reageerden uitgebreider en vollediger dan anderen. We geven hun reacties hier letterlijk weer zoals zij die zelf neergepend hebben.

PROGRAMMAPUNTEN

Klik op het pijltje naast de thema's om de individuele antwoorden van de partijen te bekijken. Onder ieder thema lees je onze beknopte analyse van de gegeven antwoorden.

Politieke participatie

Volgens het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen is België dankzij de doeltreffendheid van quota een van de landen met de grootste vrouwelijke vertegenwoordiging in de politiek. De kans bestaat echter dat de huidige maatregelen hun grens bereikt hebben nu het quotum van 40% vrouwelijke aanwezigheid in de parlementen bereikt is. We vroegen de partijen of ze plannen hebben die verder reiken dan het opvolgen van de quota en zo ja, wat die plannen zijn.

“De mate van deelname aan de politiek blijft bij vrouwen minder dan bij mannen. Heeft uw partij plannen (die verder reiken dan quota) om politieke participatie bij vrouwen te verhogen? Indien ja, kunt u een beschrijving van deze plannen geven? Indien uw partij hierover geen plannen heeft kunt u aangeven waarom niet?”
  • CD&V
    Niet beantwoord
  • Groen
    “Groen vindt het belangrijk alle burgers te betrekken in de democratie. Dit geeft de overheid kansen: beleid krijgt meer draagvlak en wordt vooral beter omdat je nieuwe en soms onverwachte inzichten binnenbrengt. Omdat democratie van iedereen is, zetten we actief in op de versterking van politieke participatie. We zetten daarom in op maatregelen die voor een evenwichtige gendervertegenwoordiging in parlementen, raden, colleges en regeringen zorgen.

    De overheid moet volgens Groen een inspirerende voorbeeldfunctie op zich nemen om die evenredige machtsdeelname te promoten. De machtsongelijkheid tussen vrouwen en mannen is nog lang niet uitgeroeid. Justitie en politie treden meer doortastend op tegen gendergerelateerd geweld. Daarom leggen we bij wet vast dat regering en kernkabinet een evenwichtige vertegenwoordiging kennen van mannen en vrouwen.

    Daarnaast nemen we maatregelen om de onevenredige zorglast voor vrouwen te verminderen. Want we streven naar loopbanen op ieders tempo. Dit veronderstelt een evenwichtig combinatiemodel waarbij mannen meer zorgtaken opnemen. Dat doen we onder meer door het geboorteverlof voor werknemers uit te breiden van tien naar vijftien verplicht op te nemen dagen.

    Ten derde wil Groen meer transparantie. Zo zijn enerzijds afspraken en transparantie over de individuele loononderhandelingen noodzakelijk. Anderzijds streven we naar meer transparante en gendergevoelige selectiecriteria. Op plaatsen waar vrouwen reeds toegang hebben tot hogere functies kiezen we voor zelfregulering. We vragen aan organisaties om concrete doelstellingen te formuleren voor een betere genderbalans en aan te geven hoe ze het naleven daarvan zullen opvolgen. Een aantal good practices in ‘masculiene sectoren’ bewijzen dat gerichte, positieve acties het verschil maken. Bovendien moet een geïntegreerd genderbeleid via gendermainstreaming de genderdimensie in élk aspect van elk beleidsdomein belichten.

    Vervolgens zet Groen, zoals hierboven omschreven, in op roldoorbrekende beeldvorming via reclame en campagnes zodat vrouwen sneller doorstromen naar topfuncties.”
  • Open Vld:
    “Vanuit Open Vld hebben we de genderdiversiteit zeer actief gepromoot. Dit werd onder meer concreet vormgegeven in het boek ‘De eeuw van de vrouw’ van onze liberale vice-premier. Die nam het initiatief én het voortouw voor de internationale campagne 'She Decides' als Europees antwoord op de onbegrijpelijke beslissing van de Amerikaanse president Trump die uit conservatieve reflex besliste om de kredieten rond anticonceptie en gezinsplanning in ontwikkelingslanden af te schaffen. Voor Open Vld moeten vrouwen zelf kunnen beslissen wanneer, hoe vaak en met wie ze kinderen krijgen. Dit impliceert een ruime toegang tot betaalbare (en voor sommige groepen gratis) anticonceptie. Want in een ideale wereld is elk kind een gewenst kind en verdient elk kind een gelukkige en geëmancipeerde moeder.

    We hebben daarnaast bewust gekozen voor een gevoelige verhoging van vrouwelijke lijsttrekkers, en we hebben actief gezocht naar sterke vrouwelijke kandidaten.”
  • N-VA
    “Voor ons geldt: de juiste persoon op de juiste plaats. De N-VA is wel degelijk voorstander van de vervrouwelijking van de politiek. Vrouwen worden nu nog te veel tegengehouden in een politiek engagement omwille van allerlei aspecten zoals de zorg voor kinderen en het gezin. We moeten vrouwen warm maken voor de politiek want politiek is er voor iedereen. De N-VA organiseert zelf op regelmatige basis evenementen specifiek gericht naar vrouwen zodat ze sneller geneigd zijn om de stap te zetten.”
  • PVDA
    “Voor de samenstelling van de kieslijsten is de pariteit tussen mannen en vrouwen nu overal verplicht. Maar het ritsen (d.w.z. het alterneren van mannelijke en vrouwelijke kandidaten op de lijst) is nu enkel verplicht voor het Waals parlement. Wij willen dit veralgemenen voor alle parlementen, en we passen dit zoveel mogelijk ook al zelf toe voor de samenstelling van al onze lijsten.”
  • SP.A
    “sp.a-programma: sp.a streeft naar een 50/50 genderverdeling in alle uitvoerende besturen zoals regeringen, deputaties en schepencolleges, met een minimum verplichting van 40% bestuurders van hetzelfde geslacht. (sp.a heeft hiertoe ook reeds een wetsvoorstel ingediend om de grondwet ter zake te wijzigen. Dit werd door het huidige parlement goedgekeurd en wordt voorgelegd in de volgende legislatuur).”
  • Vlaams Belang
    “Neen, geen quota.”

De grote meerderheid van de ondervraagde partijen is voor het invoeren van plannen die verder reiken dan quota, om politieke participatie bij vrouwen te verhogen. SP.A, PVDA en Groen vinden dat een verhoging van politieke participatie bij vrouwen in alle bestuurslagen doorgevoerd zou moeten worden. Open Vld, Groen en N-VA gaan in op het bewuster maken van vrouwen om zich politiek in te zetten zodat op die manier de politieke participatie van vrouwen toeneemt. Vlaams Belang zou dan weer de huidige quota willen afschaffen. Ook N-VA staat kritisch t.o.v. quota. De twee laatst vermelde partijen staan beide achter het principe van ‘de juiste persoon op de juiste plek’ en zijn dus geen voorstanders van quota.

Patriarchale politieke cultuur

In België blijft de politieke cultuur sterk patriarchaal. Volgens het Instituut voor de Gelijkheid van vrouwen en mannen hebben politieke partijen vooral een seksedimensie geïntegreerd in hun interne werking en niet zozeer een genderdimensie. De focus ligt dus vooral op het verhogen van het aantal vrouwen in de partij. Een genderdimensie houdt echter in dat een partij ook de normatieve elementen die ertoe leiden dat mannen hoger gewaardeerd worden dan vrouwen in vraag stelt. RoSa vroeg de partijen naar de maatregelen die ze zouden nemen op deze patriarchale cultuur af te bouwen.

“Zal uw partij maatregelen nemen om deze patriarchale politieke cultuur af te bouwen? Indien ja, kunt u een beschrijving van deze plannen geven? Indien uw partij hierover geen plannen heeft kunt u aangeven waarom niet?”
  • CD&V
    Niet beantwoord
  • Groen
    “De ongelijkheid tussen mannen en vrouwen mag op juridisch vlak bijna onbestaande zijn, in de feiten is die nog springlevend. Felle discussies over quota in raden van bestuur, de soms onmogelijke combinatie arbeid-gezin, seksueel geweld en de aanpak ervan, intimidatie op het werk of op straat, bewijzen dat een actieve genderpolitiek broodnodig is. Groen wil een voortrekker blijven om een mentaliteitswijziging te realiseren en om genderpolitieke dossiers hoger op de politieke agenda te plaatsen.

    We streven naar een geïntegreerd genderbeleid via gendermainstreaming. Zo wordt het genderaspect geïntegreerd in élk aspect van élk beleidsdomein. Echter werd de afgelopen jaren net gekozen voor een afgeslankte vorm waarbij elk departement twee beleidsaspecten mocht kiezen die het voorwerp zouden uitmaken van een integratie van de genderdimensie. Groen pleit daarom voor een verhoogde inspanning om de genderdimensie in alle beleidsdomeinen te integreren.

    Bovendien beschikt volgens Groen iedereen zelf over zijn genderidentiteit. Geslacht verdwijnt uit de burgerlijke stand. Geslacht en gender worden niet langer vermeld op de identiteitskaart en op alle andere persoonlijke documenten die verstrekt worden door de overheid. Ook het rijksregisternummer wordt genderneutraal gemaakt.

    Vervolgens hanteert Groen het kruispuntdenken. Gender, etniciteit, seksuele geaardheid, leeftijd, herkomst, levensbeschouwing, handicap, sociale klasse en zoveel andere zaken bepalen onze meervoudige identiteit. Op school, op de werkvloer, in de zorg en in de publieke ruimte is diversiteit al lang de nieuwe norm. Toch merken we dat het beleid te weinig mee evolueert. Een overheid die de verscheidenheid beter valoriseert, geeft vorm aan een samenleving waar iedereen zichzelf kan zijn.

    De strijd tegen discriminatie, homofobie, seksisme en racisme plaatsen we dus bovenaan de agenda. We bundelen de krachten met iedereen die werkt aan minder uitsluiting en meer gelijkheid. Samen bepalen we wat de belangrijkste ambities zijn, over de domeinen heen. Door de hokjes te verlaten hebben we oog voor meervoudige discriminatie. Kruispuntpolitiek staat niet in de weg dat elke vorm van uitsluiting ook specifiek is. Het beleid houdt daar rekening mee.

    Samengevat kan gesteld worden dat na decennia van vrouwenstrijd en -emancipatie, is het meestal nog altijd de vrouw die in het gezin de meeste zorgtaken op zich neemt. Een samenspel van traditie, opvoeding, vooroordelen en machtsverhoudingen, maakt dat het nog altijd niet vanzelfsprekend is dat de man instaat voor gezin en opvoeding. Groen zal ijveren voor sensibilisering en voor bijkomende wettelijke maatregelen om de financiële zelfstandigheid van vrouwen te verbeteren, om genderstereotypering tegen te gaan en om een evenwichtig combinatiemodel voor vrouwen en mannen te realiseren. Zo doorbreken we patriarchale structuren.”
  • Open Vld
    “Feitelijk: Er zijn nog steeds minder vrouwelijke politici/parlementsleden. 39% voor Kamer, 44% voor Vlaams parlement. Ook bij Open Vld fracties is dat ca. 42%: 6/14 in Kamer, 8/19 Vlaams parlement. Diezelfde trend zie je op lokaal niveau: 36% vrouwelijke gemeenteraadsleden, 33% schepenen, en 12% burgemeesters. Kortom, het aantal vrouwelijke politici is nog steeds kleiner.

    Cultureel: in debat zoek je als politicus de polarisering en de profilering bewust op. Vrouwen zijn doorgaans meer gericht op consensus, dialoog, oplossingen, resultaten, etc. Denk aan beroemde quote van Margaret Thatcher: ‘If you want something said, ask a man. If you want something done, ask a woman.’ Het format van debat spreekt misschien meer mannen aan, terwijl vrouwen hun tijd en energie liever steken in iets zinvoller/constructiever. Bovendien speelt ook tijdsfactor een rol: debatten vinden vaak ’s avonds plaats, wat kan conflicteren met de combinatie werk/gezin? Jammer, maar helaas is dat anno 2019 nog steeds een issue.

    Het is uiteraard van belang dat vrouwen (gelijk) worden vertegenwoordigd in panels (bv. voor debatten of praatprogramma's). Geografie en expertise zijn doorslaggevend(er) bij deelname aan debatten. Naar tv-studio’s wordt toch de logica van ervaring/expertise gevolgd – wie volgt welke thema’s op? Naar studenten debatten speelt vaak de provinciale logica – wie is het kopstuk of lijsttrekker in die regio? We hanteren echter geen strikte richtlijnen voor afvaardiging naar debatten & co. Professionele kwaliteiten primeren steeds. Echter, wanneer we merken dat het onevenwicht te groot is, zullen we niet nalaten om dit op te merken, en proberen recht te trekken in de mate van het mogelijke.

    Vergeet ook niet dat de selectie in twee richtingen gebeurd: organisatoren vragen vaak specifieke politici naar hun keuze. Er is dus ook een zekere mate van bewustzijn hierover nodig bij de media.

    Politiek personeel moet de samenstelling van de bevolking weerspiegelen, zeker op fundamentele dimensie als geslacht/gender, zoals de tekst van ons vrijheidscongres uit 2017 stipuleert: “We stimuleren actief vernieuwing en diversiteit bij mandatarissen in onze liberale beweging, zodat zij een representatief staal van de samenleving vormen.

    Het belang van rolmodellen: De benoeming Annemie Turtelboom bij de Europese Rekenkamer en Fientje Moerman bij het Grondwettelijk Hof. Beide uitermate geschikte kandidaten met zeer indrukwekkend CV’s. En bovendien zijn het vrouwen. Het is belangrijk om die opportuniteit te grijpen, en dus dat signaal te geven. Deze benoemingen dragen tevens hun steentje bij aan het doorbreken van het glazen plafond.

    Kortom, we hebben nood aan een brede en algemene evolutie naar meer vrouwen in de politiek. Hoe meer vrouwen in belangrijke politieke functies, hoe meer evenwichtig de panels in de toekomst samengesteld zullen zijn.”
  • N-VA
    “De N-VA zal zich intern nog meer richten op de participatie van vrouwen in de politiek. We hebben zeer sterke vrouwen aan boord en hopen dat zij een nog belangrijkere rol kunnen spelen in de politiek in de nabije toekomst.”
  • PVDA
    “Wij staan positief tegenover dit idee, maar we hebben dit nog niet concreet uitgewerkt. Wij staan open voor alle voorstellen.”
  • SP.A
    “Sp.a streeft naar een 50/50 genderverdeling in alle uitvoerende besturen zoals regeringen, deputaties en schepencolleges, met een verplicht minimum van 40% bestuurders van hetzelfde geslacht.”
  • Vlaams Belang
    “Neen, we zijn het om te beginnen al niet eens met het uitgangspunt dat partijen intern een seksedimensie hebben geïntegreerd. Voor wat het Vlaams Belang betreft gaat dat alvast niet op.”

Uit de analyse van het afbouwen van de patriarchale politieke cultuur komt een gemengd beeld naar voren. PVDA en N-VA zijn voor het afbouwen van de patriarchale politieke cultuur, maar ze brengen geen concrete plannen of maatregelen aan. PVDA zegt wel open te staan voor voorstellen. SP.A vindt de uitvoerende besturen van belang om de patriarchale politieke cultuur af te bouwen, terwijl de N-VA intern kijkt hoe deze cultuur af te bouwen. Open Vld vindt dat de politiek in het algemeen een afspiegeling zou moeten zijn van de bevolking en zet in op culturele aspecten om de patriarchale politieke cultuur af te bouwen. Groen zou willen zien dat het genderaspect in alle beleidsdomeinen wordt opgenomen en wil ook werken aan een verdere sensibilisering over genderstereotypen.

REALISATIE DOELSTELLING PARTIJPROGRAMMA'S

Een belangrijke aanleiding voor deze analyse is te onderzoeken wat de regerende politieke partijen hebben gerealiseerd ter bevordering van gendergelijkheid aan de hand van plannen en doelstelling die zij hadden opgenomen in hun partijprogramma's van 2014. Niet alle antwoorden gegeven door de partijen waren even uitgebreid of relevant. Klik op het pijltje naast iedere partij om hun antwoorden te bekijken.

CD&V

  • “In hoeverre heeft CD&V haar doelstelling om gelijke participatie voor vrouwen en mannen in besluitvorming te bevorderen gerealiseerd?”

“De voltallige Senaat, op Vlaams Belang en N-VA na, keurde een CD&V-resolutie goed die alle overheden in dit land oproept werk te maken van een meer evenredige arbeidsparticipatie van mensen met een handicap.

Uit het partijprogramma van 2014 van CD&V blijkt dat de partij gelijke participatie voor vrouwen en mannen in besluitvorming wilde bevorderen. Het antwoord van CD&V raakt aan de kant van maatregelen die de partij heeft genomen voor een meer evenredige arbeidsparticipatie voor mensen met een beperking. Door het ontbreken van een antwoord op de vraag in hoeverre de doelstelling over gelijke participatie voor vrouwen mannen in besluitvorming te bevorderen is gerealiseerd, leidt dit tot het beeld dat CD&V de afgelopen jaren deze doelstelling niet heeft kunnen realiseren.

N-VA

  • “In welke mate is N-VA haar doelstelling nagekomen om de overheid als voorbeeldfunctie te laten gelden bij werkgevers met als stelregel "de beste vrouw/man op de beste plaats"?

“Wanneer bij sollicitaties twee kandidaten gelijk gerangschikt zijn, wordt de kandidaat geselecteerd die tot een ondervertegenwoordigde groep behoort. Ook voor de sollicitant is dit systeem met streefcijfers aangenamer, want hij of zij wordt ook niet achtervolgd met het quotastigma. Het blijft voor ons dus belangrijk om de juiste talenten op de juiste plaats in te zetten en zich niet te laten binden door quota die dit kunnen tegenhouden. Selectie moet blijven gebeuren op basis van objectieve criteria. Vandaar dat N-VA ook tegen quota is”

  • “In hoeverre is N-VA haar doelstelling nagekomen om de afstemming tussen het horizontaal gelijkekansenbeleid, het interne diversiteitsbeleid en het integratiebeleid van de overheid te verbeteren?”

“Door het feit dat minister Homans voor deze drie zaken bevoegd is, kon een maximale afstemming gerealiseerd worden. Daarbij is ook een sterke verwevenheid tussen deze drie thema’s binnen de administraties. Zo is de Diversiteitsambtenaar ook voorzitter van de commissie horizontaal integratiebeleid en zetelen vaak dezelfde personen in de commissie integratiebeleid en gelijke kansenbeleid.”

  • “In hoeverre heeft N-VA haar doelstelling om een minister en een diversiteitsambtenaar voor het realiseren van een horizontaal gelijkekansenbeleid bewerkstelligd?”

“Tijdens de voorbije legislatuur waren N-VA-ministers en staatssecretarissen bevoegd voor het beleid op vlak van gelijke kansen (Liesbeth Homans, Elke Sleurs en Zuhal Demir). In september 2017 werd Michel Trippas aangesteld als Vlaamse diversiteitsambtenaar.”

De doelstellingen van N-VA in haar partijprogramma van 2014 gingen grotendeels in op de patriarchale politieke cultuur. Zo had N-VA een doelstelling in haar partijprogramma van 2014 opgenomen om de overheid als voorbeeldfunctie te laten gelden bij werkgevers met als stelregel "de beste vrouw/man" op de beste plaats. Uit het antwoord van N-VA komt naar voren dat het uitgangspunt bij de aanwerving moet draaien op basis van ‘objectieve criteria’. Met de doelstelling om de overheid als voorbeeldfunctie te laten gelden bij werkgevers is N-VA ervan overtuigd dat de overheid zich daarom niet moet laten binden door quota.

Bij de doelstelling om de afstemming tussen het horizontaal gelijkekansenbeleid, het interne diversiteitsbeleid en het integratiebeleid van de overheid te verbeteren, wordt door N-VA aangegeven dat een maximale afstemming gerealiseerd kon worden doordat minister Homans voor deze drie zaken bevoegd is. Verder zetelen vaak dezelfde personen in de commissie integratiebeleid en gelijke kansenbeleid en is de diversiteitsambtenaar ook voorzitter van de commissie horizontaal integratiebeleid. N-VA acht de sterke verwevenheid tussen deze drie thema's binnen de administraties als een verbetering.

Met de doelstelling om een minister en een diversiteitsambtenaar voor het realiseren van een horizontaal gelijkekansenbeleid te bewerkstelligen gaat N-VA in op de realisatie van N-VA-ministers en- staatssecretarissen die bevoegd waren voor het beleid op het vlak van gelijke kansen en gaat N-VA in op de aangestelde diversiteitsambtenaar.

Open Vld

Geen antwoorden.

Wat opvalt is dat Open VLD in haar partijprogramma van 2014 geen plannen en doelstellingen had opgenomen die betrekking zouden kunnen hebben op de bevordering van gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Een analyse over welke plannen en doelstellingen zijn gerealiseerd ter bevordering van gendergelijkheid kan voor Open Vld niet worden gemaakt.

CONCLUSIE REALISATIES

Het doel van bovenstaande analyse is om erachter te komen wat regerende politieke partijen hebben gerealiseerd met betrekking tot gendergelijkheid aan de hand van hun partijprogramma's van 2014. Hoewel een concrete doelstelling was opgenomen voor gelijke participatie voor mannen en vrouwen in besluitvorming, heeft CD&V haar scherpe doelstelling niet kunnen nakomen om gelijke participatie voor vrouwen en mannen in besluitvorming te realiseren. Voorts had Open Vld geen plannen en doelstellingen over de verbetering voor gelijkheid tussen mannen en vrouwen opgenomen in haar partijprogramma van 2014. Voor N-VA geldt dat zij tegen quota is. Aangezien de quota niet is afgeschaft heeft N-VA deze doelstelling niet kunnen realiseren. Tevens blijkt uit deze analyse dat N-VA zegt het horizontaal gelijkekansenbeleid, het interne diversiteitsbeleid en het integratiebeleid van de overheid heeft kunnen verbeteren alsook N-VA-kandidaten heeft voorgesteld voor bijvoorbeeld de aanstelling van een diversiteitsambtenaar. Maar over het algemeen ontbreken de antwoorden op de vragen over de plannen en doelstellingen gemaakt in 2014, of was het antwoord heel summier. 

ALGEMENE CONCLUSIE

Dit eerste deel van onze analyse behandelde de politieke participatie van vrouwen en de patriarchale politieke cultuur. Uit onze vragenlijsten bleek dat Groen en SP.A concrete plannen hebben om de rol van vrouwen binnen de politiek via beleid te verbeteren. N-VA, PVDA en Open Vld gaan in op een interne werking voor het doorvoeren van een genderdimensie binnen de partij. N-VA en Open Vld leggen ook sterk de nadruk op de prestaties van hun individuele kandidaten. SP.A, PVDA, Groen en Open Vld zouden de evenredigheid van mannen en vrouwen terug willen zien in alle lagen van de regering. Open Vld en Groen benadrukken ook sterk dat voor hen de samenstelling van de politieke klasse de samenstelling van de bevolking moet weerspiegelen. Open VLD legt hierbij de nadruk op wat zij het sekse/gender-aspect noemen. Groen meent dat alle aspecten van iemands identiteit hiervoor van belang zijn, dus ook etniciteit, leeftijd, seksuele geaardheid, handicap, sociale klasse… Ze zeggen hiervoor het concept ‘kruispuntdenken’ te hanteren. Zowel Groen als Open Vld gaan verder dan quota en kieslijsten. Ze benadrukken het belang van een mentaliteitsverandering. Vlaams Belang wil geen concrete plannen doorvoeren om de positie van vrouwen in de politiek te bevorderen. Zowel N-VA als Vlaams Belang zijn geen voorstander van quota, al formuleert Vlaams Belang dit veel sterker dan N-VA . N-VA geeft wel uitdrukkelijk mee voorstander te zijn van de ‘vervrouwelijking’ van de politiek.

In het kader van onderzoeken welke plannen en doelstellingen de (in het geval van N-VA tot voor kort) regerende partijen ter bevordering van gendergelijkheid hebben gerealiseerd komt een teleurstellend beeld naar voren. Antwoorden op vragen die zijn gesteld over plannen en doelstellingen van partijprogramma's van 2014 ontbreken over het algemeen. N-VA gaf als enige antwoord. Dat leidt tot de conclusie dat tastbare resultaten op het gebied van gendergelijkheid vooralsnog beperkt zijn.


Meer weten?

Bron hoofdafbeelding: Element5 Digital via Unsplash

Bron banner: The Pencils of Eline

Op de hoogte blijven van RoSa thema's en actua?

Ontvang onze tweewekelijkse Pers:pectief waarin we een actueel of onderbelicht thema bespreken vanuit een genderperspectief, of kies voor onze driemaandelijkse Uitgelezen met tal van boekrecensies, interviews, de nieuwste aanwinsten in onze almaar groeiende collectie en nog veel meer, telkens rond één specifiek thema.

Schrijf je in