Baanbrekend Amerikaans congreslid
Lindy Boggs (1916-2013) is de eerste vrouw uit de staat Louisiana die een plek weet te veroveren in het Amerikaans Congres. Ze neemt haar mandaat aan op 20 maart 1973 en weet dit bijna 20 jaar te behouden, tot ze in 1991 zelf een stap terug zal zetten. Later (1994-2001) wordt ze ook ambassadrice onder toenmalig Amerikaans president Bill Clinton.
In haar politieke carrière zal ze actief strijden voor gelijke kansen m/v, maar ook voor vrede. Herhaaldelijk kaart ze verschillende vormen van ongelijkheid aan. Ze wordt voor haar bijdragen aan de gelijke kansen-strijd meermaals gelauwerd.
Boggs wordt geboren als Lindy Claiborne op de Brunswick Plantation ergens in het Zuiden van Louisiana (Verenigde Staten). Later zal ze de achternaam van haar man - politicus Hale Boggs - overnemen. Ze studeert tot 1935 in New Orleans, aan het Newcomb College dat onderdeel uitmaakt van de Tulane University. Daarna gaat Lindy Boggs aan het werk als lerares.
In 1938 trouwt ze met haar vriend, de latere congresafgevaardigde Hale Boggs. Net als haar man wordt Lindy Boggs lid van de Democratic Party (één van de twee grote Amerikaanse politieke partijen). Van meet af aan wordt ze de belangrijkste politieke adviseur van haar man.
Op 16 oktober 1972 slaat het noodlot toe. Hale Boggs verdwijnt - midden in een verkiezingscampagne - spoorloos in een vlucht met een sportvliegtuigje boven Alaska. Op 3 januari 1973, ongeveer drie maanden na zijn verdwijning, wordt hij officieel doodverklaard.
Door middel van een naverkiezing neemt Lindy Boggs de plaats van haar overleden man in als congresafgevaardigde van de staat Lousiana in het Huis van Afgevaardigen. Ze neemt dit mandaat aan op 20 maart van dat jaar.
Tijdens haar verblijf in het congres wordt Boggs onder meer benoemd tot voorzitter van de Joint Committee on Bicentennial Arrangements (1975-1977) en de Commission on the Bicentenary of the House of Representatives (1985-1991). Als lid van het Appropriations Committee tracht ze actief de situatie voor vrouwen te verbeteren, zowel inzake arbeidsomstandigheden, onderwijs als financieel.
Lindy Boggs wordt tot 3 januari 1991 acht maal herkozen als congreslid, totdat ze zelf afstand doet van haar lidmaatschap. Elke verkiezing opnieuw haalt ze het met een overgrote meerderheid van haar rechtstreekse concurrent(en).
In 1976 heeft Lindy Boggs de eer om als eerste Amerikaanse vrouw de voorzitter te zijn van een nationale conventie van één van de twee grote politieke partijen, namelijk de Democratic National Convention.
In 1991 wordt een leeszaal binnen het Capitool (Washington D.C.) naar Lindy Boggs vernoemd. Deze leeszaal, die enkel toegankelijk wordt gesteld voor vrouwelijke leden, is de enige kamer in het volledige gebouw die naar een vrouw vernoemd is.
In 1994 wordt Boggs, nadat ze het congresleven vaarwel heeft gezegd, toegevoegd aan de Louisiana Political Museum and Hall of Fame in Winnfield. Drie jaar later benoemt toenmalig president Bill Clinton haar tot ambassadrice van de Verenigde Staten in Vaticaanstad. Deze functie vervult ze tot op 84-jarige leeftijd.
In 1999 onderscheidt het Franklin and Eleanor Roosevelt Institute Boggs met de Four Freedoms Award in de categorie vrijheid van godsdienst & in 2006 ontvangt ze de Congressional Distinguished Service Award. Deze onderscheiding had als doel Boggs' bijdragen tijdens haar 20-jarige verblijf binnen het Huis van Afgevaardigden in de kijker te zetten.
Eén van Lindy Boggs meest memorabele verwezenlijkingen als congresafgevaardigde is het feit dat ze haar mannelijke collega's wist te overtuigen om "geslacht" en "echtelijke staat" als categorieën van discriminatie op te nemen in een belangrijke gelijke kansen wet in 1974.
In 1994 schrijft Boggs een boek over haar leven: Washington Through a Purple Veil: Memoirs of a Southern Woman. Ze pent er in neer hoe zij het leven als vrouw van een politicus en als vrouwelijke politica zelf heeft ervaren.
Boggs overlijdt uiteindelijk op 27 juli 2013 op natuurlijke wijze in haar eigen huis. Ze bereikt de gezegende leeftijd van 97 jaar.