hier komen promoties & acties

Denise Scott Brown

invloedrijke architect en stedenbouwkundige

Denise Scott Brown (1931-) is een Amerikaans architect en stedenbouwkundige. Ze wordt tot de meest invloedrijke architecten van de 20ste eeuw gerekend. Scott Brown engageert zich naast haar baanbrekende werk als architect ook om kansen te creëren voor andere vrouwelijke architecten en om seksisme in de architectuur tegen te gaan. Seksisme is haar namelijk zelf niet vreemd. Ondanks dat zij en haar man samen een architectenbureau runnen en het werk daarbij steeds samen uitvoeren, wordt in 1991 de prestigieuze architectuurprijs, de Pritzker Prize, enkel aan haar man uitgereikt, niet aan hen beiden.

Een kinderdroom

Denise Scott Brown wordt geboren in Zambia op 3 oktober 1931 als Denise Lakofski. Haar ouders zijn van Joodse afkomst. Haar droom om architect te worden zou er al van heel vroeg ingezeten hebben. Reeds als tiener brengt ze haar zomers door als leerling/assistent van andere architecten. Ook na haar humaniora blijft de interesse in het architectenleven groot. 

Van 1948 tot 1952 studeert ze in Zuid-Afrika aan de University of Witwatersrand, waarna ze naar Londen verhuist. Daar werkt ze voor de de Engelse architect Frederick Gibberd. Ook haar opleiding zet ze hier voort. Denise Scott Brown wordt toegelaten tot de Architectural Association School of Architecture. Ze gaat er op zoek naar een cultuur die opener staat ten aanzien van vrouwen in het veld dan haar eerder ervaringen in Zuid-Afrika.

Persoonlijke tragedie, professioneel succes

In Londen wordt ze herenigd met haar toekomstige eerste echtgenoot, Robert Scott Brown. Ze hadden elkaar al eerder ontmoet aan de University of Witwatersrand. Opnieuw is er meteen een klik tussen de twwee. In 1955 trouwen Denise en Robert Scott Brown (waarna Denise zijn naam overneemt). Datzelfde jaar studeert Denise Scott Brown af in de architectuur. De jaren daarop reizen de Scott Browns Europa af om zich tenslotte in 1958 in Philadelphia, Pennsylvania in de Verenigde Staten te vestigen. Daar gaat de van oorsprong Amerikaanse Denise Scott Brown opnieuw studeren aan de University of Pennsylvania. Een jaar later slaat het noodlot toe. In 1959, na nog geen vier jaar huwelijk, overlijdt Robert Scott Brown in een auto-ongeluk.

Niet tegenstaande deze persoonlijke tragedie, kent Denise Scott Brown de daaropvolgende jaren heel wat professioneel succes. In 1960 behaalt ze ook haar master in Stedenbouwkunde. Meteen na haar afstuderen wordt Scott Brown een faculteitslid van dezelfde universiteit waar ze net student af is, de University of Pennsylvania (UP). 

Denise Scott Brown, de architecte

Van 1960 tot 1965 geeft Denise Scott Brown onafgebroken les in stedenbouwkunde aan de UP. Tijdens deze periode ontmoet ze medefaculteitslid en architect Robert Venturi. Hij zal later haar tweede echtgenoot worden. Scott Brown behaalt in deze periode ook haar masterdiploma in de architectuur.

In 1965 laat Scott Brown Philadelphia tijdelijk achter zich, waarna ze onder meer aan de slag gaat aan de University of California in Berkeley. Later wordt Scott Brown ook covoorzitter van het Urban Design Program aan de University of California in Los Angeles. Venturi en Scott Brown werken in deze periode vaak samen en blijven ook persoonlijk in contact. Uiteindelijk worden ze een koppel en zullen ze in 1967 in het huwelijksbootje treden.

Als resultaat van haar nieuwe huwelijk, keert Scott Brown terug naar Philadelphia waar Venturi een architectenbureau genaamt Venturi & Rauch runt. Scott Brown voegt zich bij het bedrijf. In 1969 wordt ze verantwoordelijke voor stedenbouwkunde binnen het bureau. Nog wat later volgen ook naamswijzigingen: in 1980 wordt het bureau omgedoopt tot Venturi, Rauch and Scott Brown en in 1989 tot Venturi, Scott Brown and Associates

Tot op de dag van vandaag staat het bedrijf bekend als een prestigieus bureau waarmee Venturi en Scott Brown uitgroeien tot twee van de meest invloedrijke architecten van de 20ste eeuw. Dit geldt niet enkel voor architectuur en stedenbouwkunde, maar ook voor hun theoretisch onderzoek en onderwijs inzake architectuur.

In latere jaren zal Scott Brown opnieuw inzetten op het doorgeven van informatie. Ze gaat opnieuw lesgeven, ditmaal aan de prestigieuze universiteiten Yale University en Harvard University.

Controverse rond de Pritzker Architectuur Prijs

In 1991 mag 'meneer Scott Brown', Robert Venturi, de Pritzker Arhitecture Prize in ontvangst nemen. Denise Scott Brown woont de prijsuitreiking niet bij uit protest omdat enkel haar man de award krijgt toegekend, terwijl ze al hun projecten samen uitvoeren. Ook Robert Venturi zelf probeert nog om in zijn acceptatiespeech de krediet te geven aan zijn vrouw die haar toebehoort door te benadrukken dat ze dit samen hebben verwezenlijkt en dat hij dit niet zonder haar zou hebben kunnen doen. Het mag allemaal niet baten. De organisatie achter de prijs, de Hyatt Foundation dekt zich trouwens in door te zeggen dat ze de prijs enkel aan individuele architecten uitreiken (en dus niet aan bedrijven of partners). Helemaal clean kan deze verklaring niet genoemd worden, aangezien de prijs drie jaar eerder aan twee individuele architecten (Gordon Bunshaft & Oscar Niemeyer) werd uitgereikt. 

In 2001 negeert de Hyatt Foundation trouwens z'n eigen beleid door voor het eerst officieel de Pritzker Prize toe te kennen aan een partnerschap - tussen twee mannen: Jacques Herzog & Pierre de Meuron. Het zal tot 2004 wachten worden tot de Pritzker Prize voor het eerst aan een vrouw (Zaha Hadid) zal worden toegekend.

In 2013 starten feministische studenten van de studentenorganisatie Women in Design (Harvard University) een petitie op change.org om Denise Scott Brown alsnog te erkennen als co-ontvanger van de Pritzker Prize uit 1991. Tot op heden telt de openstaande petitie meer dan 20.000 handtekeningen. En ook al wordt de organisatie achter de Pritzker Prize niet overtuigd om een wijziging aan te brengen, het initiatief kent wel weerklank in de ruimere architectuurwereld.

petitie op change.org

De Pritzker Prize is niet de enige prijs/erkenning waarbij het werk van Scott Brown wordt genegeerd of geminimaliseerd ten opzichte van dat van haar man. Vaak weigeren critici haar naam te vermelden of wordt er een kleine voetnoot met haar krediet toegevoegd aan de evaluatie.

Bron beeld: change.org

Erkenning

In 2017 krijgt Denise Scott Brown dan toch belangrijke erkenning voor haar inspanningen. Ze mag de Jane Drew Prize in ontvangst nemen. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt door Architect's Journal aan iemand die innovatie, diversiteit en inclusiviteit in de architectuur heeft weten te etaleren. 

Andere prijzen die Scott Brown (mee) in ontvangst mag nemen:

  • AIA Gold Medal 2016 van het American Institute of Architects (samen met Robert Venturi)
  • Edmund N. Bacon Prize 2010 van het Philadelphia Center for Architecture
  • Design Mind Award 2007 tijdens de Cooper-Hewitt National Design Awards in de VS (samen met Robert Venturi)
  • Athena Award 2007 van het Congress for the New Urbanism
  • Vilcek Prize in Architecture 2007 van The Vilcek Foundation
  • Harvard Radcliffe Institute Medal 2005
  • Visionary Woman Award 2003 van het Moore College of Art & Design
  • Vincent Scully Prize 2002 van het National Building Museum (samen met Robert Venturi)
  • Topaz Medallion 1996 van het American Institute of Architects
  • National Medal of Arts 1992 - United States Presidential Award (samen met Robert Venturi)
  • Chicago Architecture Award 1987
  • ACSA (Association of Collegiate Schools of Architecture) Distinguished Professor Award 1986-87
  • AIA Firm Award 1985 aan het bedrijf Venturi, Rauch and Scott Brown

Kansen voor vrouwen

Denise Scott Brown engageert zich heel kort in de liberale politiek in de VS, maar raakte al snel gefrustreerd door onder meer het gebrek aan aanvaarding van vrouwen binnen het milieu. Lang zal haar politieke loopbaan dan ook niet duren.

In 1974 organiseren vrouwelijke architectuurstudenten van verschillende Amerikaanse universiteiten Women in Architecture conferenties. Denise Scott Brown zal op de editie aan de University of Oregon het woord nemen over seksisme in de architectuurwereld.

In 1989 publiceert Denise Scott Brown een essay getiteld "Room at the top? Sexism and the Star System in Architecture". Scott Brown schreef dit essay al veel eerder, namelijk in 1975 (na de Women in Arhcitecture Conference), maar ze besloot het toen niet te publiceren uit angst dat het invloed zou hebben op haar carrière. Het essay beschrijft haar worsteling erkend te worden als gelijkwaardig partner in het bedrijf dat ze samen met haar tweede man runt en ook breder, in de door mannen gedomineerde wereld van architectuur.

Sindsdien heeft Scott Brown zich steeds hard gemaakt voor vrouwen in architectuur en sprak ze zich meerdere malen uit over seksisme binnen het vak. Ze positioneert zich ook bewust als mentor voor jonge ambitieuze meisjes en vrouwen die dromen van een carrière in de architectuur, aangezien ze zelf weet hoe vitaal positieve rolmodellen en goede adviezen zijn om het als vrouw te maken in wat ook nu nog een overwegend mannelijk domein is.

Feminist, maar vooral invloedrijk architect

Laten we tot slot vooral onthouden dat Denise Scott Brown meer is dan een feminist avant la lettre. Ze is een primus in haar vakgebied en kan één van de meest invloedrijke architecten van de 20ste eeuw genoemd worden, m, v of x. 


Aanraders uit de RoSa-bibliotheek

Meer lezen over dit onderwerp