Hoe kunnen we oorzaken van genderongelijkheid in de samenleving achterhalen en beter begrijpen? Welke strategieën kunnen we uitwerken om genderongelijkheid aan te pakken?
Om evenredige participatie van vrouwen, mannen, trans en intersekse personen in alle aspecten van de maatschappij te garanderen, is het cruciaal om de diepgewortelde en vaak verborgen oorzaken van ongelijkheid weg te nemen in de verschillende domeinen van het overheidsbeleid.
Gendermainstreaming is de (re)organisatie, verbetering, ontwikkeling en evaluatie van beleidsprocessen, zodat in alle beleidslijnen, op alle niveaus en in alle stadia een gendergelijkheidsperspectief wordt geïntegreerd door de actoren die betrokken zijn bij de beleidsvorming.
Gendermainstreaming komt niet 'ineens', het is een continu proces:
Gendermainstreaming toont aan dat mannen en vrouwen geen homogene groep zijn. Naast hun geslacht, zijn ook hun geloof, etnische afkomst, opvoeding, handicap, seksuele geaardheid, klasse ... kenmerken die ongelijkheden versterken of in de hand werken.
Een universitair opgeleide vrouw/man uit de middenklasse start bijvoorbeeld niet vanuit dezelfde positie als een vrouw/man uit de arbeidersklasse met weinig kwalificaties, zeker als zij/hij ook nog tot een etnische minderheidsgroep behoort.
Hoewel beiden op de arbeidsmarkt te maken kunnen krijgen met discriminatie, zijn hun behoeften verschillend. Beleidsmakers en programmacoördinatoren kunnen voor een doelgerichter beleid, betere resultaten en meer gelijkheid zorgen als zij rekening houden met de verschillende situaties van mannen en vrouwen.
Gelijkheid kan inhouden dat in sommige gevallen alle groepen exact gelijk behandeld zullen worden (bijvoorbeeld wat de lonen betreft) en dat in andere gevallen groepen verschillend behandeld worden op basis van hun verschillen (zwangerschap). Dit kan inhouden dat activiteiten worden geïntroduceerd die specifiek op vrouwen of op mannen zijn gericht, om hardnekkige ongelijkheden aan te pakken of heersend beleid te veranderen om tegemoet te komen aan verschillende omstandigheden.
Gendermainstreaming effent het pad om tot overeenstemming te komen en tegemoet te komen aan ieders behoeften, hetzij als groep of als individu, zodat een wereldbeeld wordt vermeden dat uitsluitend wordt gedefinieerd door de eenzijdige dominante cultuur.
Een deel van het probleem is dat gelijkheid vaak wordt gezien als een strijd binnen een groep, in dit geval van mannen, die macht en voordeel opgeven ten gunste van een andere groep, in dit geval vrouwen.
De echte uitdaging is te laten zien dat iedereen voordeel heeft met een meer gelijke maatschappij, die is gebouwd op het herkennen van verschillen, die de behoeften van zowel het individu als de groep bespreekt en waardeert.
Kantelmoment is de Wereldvrouwenconferentie in Peking (1995) waarbij 189 landen, waaronder België, zich verbinden met het Peking Actieplatform en het mainstreamen van gender bij overheidsacties.
Sindsdien heeft bijna driekwart van de lidstaten een of andere vorm van nationale structuur geïnstalleerd om genderoverwegingen in alle beleidsdomeinen te integreren.
Het Peking Actieplatform bepaalt dat de rol van mannen in gendermainstreaming evenzeer belangrijk is, bijvoorbeeld stimuleren van mannen om bij te dragen aan de zorg voor de kinderen, aanbieden van rolmodellen voor jongens ... .
De Europese Unie hecht veel belang aan gendermainstreaming. Het resultaat hiervan is het Europees Pact (2011-2020) dat gender gerelateerde verschillen op de arbeidsmarkt wil wegwerken en streeft naar een gezonde balans werk-privé voor zowel mannen als vrouwen.
In Vlaanderen is het ESF verantwoordelijk voor de uitvoering en goed beheer van de gendermainstreaming programma's van het Europees Sociaal Fonds met nadruk op de thema's onderwijs, bedrijven, drempels, opleidingen en combinatie werk-privé.
Op 12 januari 2007 neemt België een wet aan om de gelijkheid tussen vrouwen en mannen te bevorderen door de genderdimensie te integreren in de Belgische federale beleidsstructuren.
Enkele voorbeelden van gendermainstreaming: